Τότε λοιπόν μπορούμε να πούμε πως η σύγχρονη «κοινοτοπία» του αριθμού είναι εκτός της σκέψης μας. Η ισχύς του αριθμού ,o κακός οιωνός που αρχικά συζητήσαμε , είναι εμπόδιο για το μαθηματικό στοχασμό του Αριθμού. Επιβάλει την εσφαλμένη ιδέα ενός δεσμού μεταξύ της αριθμολογίας και της αξίας ή της αλήθειας. Αλλά ο Αριθμός είναι μια στιγμή του είναι , η οποία δεν μπορεί να υποστηρίξει την αλήθεια, και δεν μεταφέρει καμία αλήθεια παρά αυτή που είναι δεδομένη στη μαθηματική σκέψη ,και αυτή την στιγμή πραγματώνει την ιστορική παρουσία της σε εμάς.
Εάν η ισχύς του αριθμού – σε σφυγμομετρήσεις ,ψηφοφορίες, εθνικούς λογαριασμού ή ιδιωτικές επιχειρήσεις , στην χρηματική οικονομία σε μια α-υποκειμενική αξιολόγηση των υποκειμένων, δεν μπορεί να εξουσιοδοτηθεί από τον Αριθμό ή από τη σκέψη για τον Αριθμό, αυτό οφείλεται ότι αυτή η ισχύς είναι αποτέλεσμα του νόμου του κατεστημένου , ο οποίος είναι ο νόμος του Κεφαλαίου. Αυτός ο νόμος επιβεβαιώνει, όπως άλλωστε κάθε νόμος, ότι το μέτρημα με βάση το ένα οποιουδήποτε ευρίσκεται , διαμορφώνει την ιστορική μας πραγματικότητα, αλλά δεν μπορεί να αποκτήσει αξιώσεις αλήθειας: ούτε για την αλήθεια του Αριθμού αλλά ούτε για μια αλήθεια που θα υπογράμμιζε αυτό που ο Αριθμός ορίζει ως μορφή του είναι.
Στη σημερινή κατάσταση , αυτή του Κεφαλαίου, η ισχύς του αριθμού είναι η ισχύς της αστόχαστης σκλαβιάς μιας «αριθμολογίας» .Σε αυτήν την «αριθμολογία» ο Αριθμός υπογραμμίζει οτιδήποτε είναι αξία, και απαγορεύει οποιοδήποτε στοχασμό για τον ίδιο τον αριθμό. Ο αριθμός λειτουργεί ως το σκοταδιστικό σημείο όπου η κατάσταση συγκεντρώνει το νόμο της: σκοταδιστικό μέσω της ίδιας της ύπαρξης του και εξαιρούμενο από όλες τις αλήθειες, αλλά και εξαιρούμενο από κάθε διαπραγμάτευση για την αλήθεια.
Το αποτέλεσμα είναι όλη η σκέψη αναγκαστικά αναπτύσσεται σήμερα σε μια υποχώρηση σε σχέση με την ισχύ του αριθμού, συμπεριλαμβάνοντας κάθε σκέψη που κάνουμε για την αλήθεια του Αριθμού. Με αυτήν την έννοια πρέπει να ακούσουμε το σύνθημα του Μαλαρμέ ,ποιο αυθάδες από ποτέ : αυτό της συγκρατημένες δράσης.
Όλος ο στοχασμός για την έννοια του Αριθμού, που αποκαθιστά την ύπαρξη του, εξαναγκάζει την αναστροφή της σύγχρονης εκτίμησης όπως αυτή παρουσιάζεται κάτω από την ταμπέλα του αριθμού. Πρέπει να πούμε ,αντίθετα με την κοινή πεποίθηση ,ότι τίποτα από όσα έχουμε βάλει εντός του αριθμού της αριθμολογίας , έχει αξία. Τελικά οτιδήποτε ιχνηλατεί την αλήθεια , σηματοδοτείται από μια αδιαφορία για την «αριθμολογία». Αυτή η αδιαφορία δεν μετατρέπεται καν σε κριτήριο γιατί πολλά έργα χωρίς αριθμό, δεν έχουν και ίχνη αλήθειας. Αλλά και αυτή η αδιαφορία είναι μια απαραίτητη υποκειμενικότητα.
Η αντίθετη πλευρά της αφθονίας του κεφαλαίου είναι η σπανιότητα της αλήθειας η οποία βεβαιώνεται σε: επιστήμη , αλήθεια, πολιτική , έρωτα.
Ν&Ν σ 213,214
