Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012
Heroico Desembarazo: H μαθηματική αποτύπωση του "Ενός" του Πρόκλου
Στο Heroico Desembarazo δημοσιεύθηκε μια ανάρτηση η οποία "μαθηματικοποιεί" το "εν" του Πρόκλου μέσω της συνολοθεωρίας.
Ενδιαφέρουσα προσπάθεια η οποία διευρύνει τις αναγνώσεις μέσω της θεωρίας συνόλων
Στην ανάρτηση έγινε και ένα παραγωγικός διάλογος για την κατεύθυνση αυτή¨
Όλη η ανάρτηση και ο διάλογος εδώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
http://rakis1.wordpress.com/2012/12/16/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%BF/#comments
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλ. υπάρχει μία κλιμακωτή λογική στον Πρόκλο όπου το κατώτερο είναι ελλιπής εκφραστής του ανώτερου. Πχ ο άνθρωπος ένυλος είναι ανήθικος κλιμακωτά ως προς την ανοδική του πορεία προς το υψηλότερο, το οποίο είναι μία υπεράρνηση. Την ίδια στηγμή είναι κακό με την έννοια του τι στερείται οριζόντια. Πχ είναι αν-ηθικός κλιμακωτά ως προς την πορεία προς την ηθική και κακός οριζόντια, ως στέρηση.
Έτσι δημιουργούνται οι εξής αληθείς περιπτώσεις:
1. Το καθολικό κακό δεν υπάρχει, δεν έχει νόημα η συζήτηση επ’αυτιού
2. το καθολικό καλό είναι αληθές
3. το ατομικό κακό είναι αληθές
4. το ατομικό καλό είναι αληθές.
Αν ~ είναι η άρνηση της κλίμακας και ¬ η άρνηση της οριζόντιας στέρησης τότε είναι αληθές :
Ρ ^ ~ Ρ
Οι άνθρωποι είναι ζώα, τα ζώα δεν είναι άνθρωποι άρα οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και μη άνθρωποι.
Συλλογισμοί του τύπου ¬κίνηση ≤ κίνηση είναι ψευδείς
Αλλά, είναι αληθείς ταυτόχρονα και περιπτώσεις του τύπου:
Η Πρόνοια υπάρχει => τα πράγματα είναι καλά
Η Πρόνοια δεν υπάρχει => τα πράγματα δεν είναι καλά
Κλιμακωτά μπορεί να ισχύει ότι:
το ίδιο (υπερ-διαφορετικό) είναι διαφορετικό
ή
η ακινησία(υπερ-κίνηση) είναι κίνηση.
Βλέπουμε συνεπώς ότι υπάρχει μία αξιολογική τάξη που έχει μία κατευθυντικότητα: “είναι λιγότερο πραγματικό από”.
Και όταν υπάρχει το Εν τότε ποια η φύση αυτού του supremum της αιτιακότητας και της ύπαρξης;
Η απάντηση του Προκλου είναι o συνδυασμός της διαίρεσης και της άρνησης.
Χωρίζοντας το Α σε Β και ~ B, και το Β σε C και ~ C, το ~ B σε D και ~ D κοκ προκύπτουν προτάσεις για το Εν (Α) τι δεν είναι. Πχ δεν είναι το σημείο εκκίνησης, δεν είναι το τελευταίο επόμενο. Παράλληλα, μέσω της υπεράρνησης μπορούμε να βρούμε την αλήθεια των χαρακτηριστικών του Ενός. Η υπεράρνηση δηλ. παράγει την επιβεβαίωση. Πχ το Εν (Α) είναι η υπεράρνηση της ύπαρξης (~Β) . Το Εν (Α) είναι η διπλή υπεράρνηση του νου (~~ C) κοκ
Rakis1
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την συμπλήρωση.
Έχω κάνει και κάποιες άλλες σκέψεις στη συνέχεια, βλέποντας τη συλλογιστική του Πρόκλου ως μία category theory στην προσπάθειά μου να βρω σταθερά universals και τις ατομικές εκφάνσεις τους(self-participating)σε αντίθεση με μία set theory που αναγνωρίζει universals αλλά όχι τις ατομικές τους εκδηλώσεις(self-participating)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιόρθωση: Για τη set theory : non-self-participating-universals
ΑπάντησηΔιαγραφήRakis
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κρίνω από το ενδιαφέρον που έχει η ανάπτυξη της θεωρίας των συνόλων στον Μπαντιού, βρίσκω την ιδέα σου ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ.
Το μονο που φοβάμαι είναι ότι θα με βάλεις να διαβάσω για να καταλάβω και την Category Theory ,και αυτό τον καιρό είμαι σε στρες......
Με την ευκαιρία εύχομαι Χρονια Πολλά και δημιουργικές ενασχολήσεις στους τομεις που απολαμβάνεις
Χρόνια πολλά και σε σένα. Θα σου γράψω και τι διάβασα τελευταία για να δεις τη θεωρητική βάση της σκέψης μου. Μάλλον, θα τα μαζέψω όλα και θα κάνω νέα δημοσίευση. Στο επανιδειν
ΑπάντησηΔιαγραφή